RPG

To bĂŞdzie kampania - czyli planujesz kilkanaÂście sesji czy pojedynczy scenariusz, ktĂłry rozegracie na 1 max 3 sesjach? JeÂżeli planujesz dÂługÂą kampaniĂŞ to w ogĂłle nie bierzesz pod uwagĂŞ jakie postacie gracze stworzÂą. Po prostu wrzucasz ich w wir zdarzeĂą i tak kierujesz przygodÂą aby w tych wydarzeniach brali udziaÂł.  No i oczywiÂście kluczowe momenty kampanii musisz mieĂŚ zaplanowanie w (przynajmniej) kilku wariantach -  w zaleÂżnoÂści od tego co gracze zrobiÂą. Wszystkiego i tak nie przewidzisz wiĂŞc w zasadzie kampania to tylko szkic - jakby szkielet ktĂłry wypeÂłniÂą gracze,  ich poczynania i decyzja. Ty musisz mieĂŚ myÂśl przewodniÂą, poszczegĂłlne "kamienie milowe", rzeczy ktĂłre na pewno siĂŞ zdarzÂą (ale jak pisaÂłem w kilku wariantach). Kampania wymusza pewna liniowoœÌ ale tylko na powiedzmy "poziomie globalnym"  - np. wiesz, Âże w pewnym jej etapie musi dojœÌ do wojny, bitwy etc. ale od graczy bĂŞdzie zaleÂżeĂŚ po ktĂłrej stronie stanÂą. Dlatego planowanie kampanii pod katem postaci - zwÂłaszcza jednej nie ma sensu. TakÂże dlatego, Âże pzred rozpoczĂŞciem gry nie wiesz jak ta postaĂŚ bĂŞdzie odgrywana, czy gracz podzieli twoje zamierzenia, czy doceni to, Âże jego postaĂŚ gra g³ównÂą rolĂŞ, czy mu siĂŞ to spodoba i czy sobie z tym ciĂŞÂżarem poradzi. TrochĂŞ to egoistyczne podejÂście ale dÂługÂą, zwÂłaszcza epickÂą kampanie tworzysz dla siebie jako MG, a gracze majÂą Ci pomĂłc jÂą wypeÂłniĂŚ, rozegraĂŚ. Twoje rola to stworzenie takich warunkĂłw aby czerpali z tego radochĂŞ i Âświetnie siĂŞ bawili.

JeÂżeli to ma byĂŚ natomiast pojedynczy scenariusz to wtedy jak najbardziej - planujesz jÂą konkretnie pod katem postaci graczy.Tylko, Âże gracze muszÂą to zaakceptowaĂŚ i muszÂą byĂŚ tego Âświadomi - bo w zasadzie bĂŞdÂą mieĂŚ do odegrania konkretne role, co wymusi pewne ograniczenia. JeÂżeli jeden gracz bĂŞdzie graÂł g³ówna rolĂŞ to musisz to z nim wczeÂśniej uzgodniĂŚ. Inaczej nie bĂŞdziesz wiedziaÂł czy siĂŞ dostosuje. W przypadku 2-osobowej druÂżyny ten pomysÂł jest bez sensu, bo drugi gracz sprowadza siĂŞ do roli pionka. JeÂżeli bĂŞdzie sam jeden od razu to poczuje. Ten pomysÂł siĂŞ sprawdza gdy masz 4 graczy - wtedy pozosta³¹ trĂłjka "napĂŞdza siĂŞ" nawzajem i Âłatwo zakamuflowaĂŚ skupianie siĂŞ na jednej osobie.  W ogĂłle sesje dla dwĂłch graczy sÂą trudne i brakuje im ró¿norodnoÂści. OsobiÂście nie lubiĂŞ takiego rozwiÂązania jak planowanie scenariusza pod postacie graczy, chyba Âże wszyscy gracze siĂŞ na to godzÂą i np. dostajÂą konkretne postacie do odegrania. To jednak jest do zastosowania w konkretnych settingach - np. scenariusz w klimacie "Obcego" gdzie wszyscy gracze sÂą ÂżoÂłnierzami jednego oddziaÂłu albo scenariusz polegajÂący na ataku terrorystycznym gdzie  gracze to zakÂładnicy (lub grupa terrorystĂłw).

JeÂżeli to scenariusz na jednÂą sesjÂą, to pomysÂł, Âże jeden gracz jest tylko wytworem wyobraÂżani drugiego jest  zajebisty.