Ok, zosta³em wyznaczony na mistrza gry w kampanii (nie)s³awnego szwedzkiego systemu ("Kultu") i mam ju¿ bazowy pomys³ na przygodê. I tutaj jest jeden problem. Bêdzie dwójka graczy. Mój kuzyn stworzy³ postaæ równie interesuj±c± jak kartka z kalendarza, graczka nr 2 ju¿ nieco lepsz±, wobec czego zdecydowa³em, ¿e g³ówny ciê¿ar przygody bêdzie skupiony na jej postaci. Tylko nie wiem, czy tego typu przygody nie sprawiaj±, ¿e jedna postaæ jest postrzegana jako faworyzowana przez MG. Czy w takim wypadku doradzacie mi zmieniæ nieco profil przygody, czy mo¿e raczej spróbowaæ i¶æ w swoj± stronê i jedynie staraæ siê, by kuzyn mia³ co robiæ i nie czu³ siê jako sidekick?

To bêdzie kampania - czyli planujesz kilkana¶cie sesji czy pojedynczy scenariusz, który rozegracie na 1 max 3 sesjach? Je¿eli planujesz d³ug± kampaniê to w ogóle nie bierzesz pod uwagê jakie postacie gracze stworz±. Po prostu wrzucasz ich w wir zdarzeñ i tak kierujesz przygod± aby w tych wydarzeniach brali udzia³.  No i oczywi¶cie kluczowe momenty kampanii musisz mieæ zaplanowanie w (przynajmniej) kilku wariantach -  w zale¿no¶ci od tego co gracze zrobi±. Wszystkiego i tak nie przewidzisz wiêc w zasadzie kampania to tylko szkic - jakby szkielet który wype³ni± gracze,  ich poczynania i decyzja. Ty musisz mieæ my¶l przewodni±, poszczególne "kamienie milowe", rzeczy które na pewno siê zdarz± (ale jak pisa³em w kilku wariantach). Kampania wymusza pewna liniowo¶æ ale tylko na powiedzmy "poziomie globalnym"  - np. wiesz, ¿e w pewnym jej etapie musi doj¶æ do wojny, bitwy etc. ale od graczy bêdzie zale¿eæ po której stronie stan±. Dlatego planowanie kampanii pod katem postaci - zw³aszcza jednej nie ma sensu. Tak¿e dlatego, ¿e pzred rozpoczêciem gry nie wiesz jak ta postaæ bêdzie odgrywana, czy gracz podzieli twoje zamierzenia, czy doceni to, ¿e jego postaæ gra g³ówn± rolê, czy mu siê to spodoba i czy sobie z tym ciê¿arem poradzi. Trochê to egoistyczne podej¶cie ale d³ug±, zw³aszcza epick± kampanie tworzysz dla siebie jako MG, a gracze maj± Ci pomóc j± wype³niæ, rozegraæ. Twoje rola to stworzenie takich warunków aby czerpali z tego radochê i ¶wietnie siê bawili.

Je¿eli to ma byæ natomiast pojedynczy scenariusz to wtedy jak najbardziej - planujesz j± konkretnie pod katem postaci graczy.Tylko, ¿e gracze musz± to zaakceptowaæ i musz± byæ tego ¶wiadomi - bo w zasadzie bêd± mieæ do odegrania konkretne role, co wymusi pewne ograniczenia. Je¿eli jeden gracz bêdzie gra³ g³ówna rolê to musisz to z nim wcze¶niej uzgodniæ. Inaczej nie bêdziesz wiedzia³ czy siê dostosuje. W przypadku 2-osobowej dru¿yny ten pomys³ jest bez sensu, bo drugi gracz sprowadza siê do roli pionka. Je¿eli bêdzie sam jeden od razu to poczuje. Ten pomys³ siê sprawdza gdy masz 4 graczy - wtedy pozosta³± trójka "napêdza siê" nawzajem i ³atwo zakamuflowaæ skupianie siê na jednej osobie.  W ogóle sesje dla dwóch graczy s± trudne i brakuje im ró¿norodno¶ci. Osobi¶cie nie lubiê takiego rozwi±zania jak planowanie scenariusza pod postacie graczy, chyba ¿e wszyscy gracze siê na to godz± i np. dostaj± konkretne postacie do odegrania. To jednak jest do zastosowania w konkretnych settingach - np. scenariusz w klimacie "Obcego" gdzie wszyscy gracze s± ¿o³nierzami jednego oddzia³u albo scenariusz polegaj±cy na ataku terrorystycznym gdzie  gracze to zak³adnicy (lub grupa terrorystów).

Zapewne skoñczy siê na pojedynczej przygodzie, ale zobaczymy.
To co napisa³e¶ potwierdzi³o trochê moje obawy ¿e pomys³ na "wycentrowanie" przygody mo¿e nie byæ najlepszy. Powód dla którego mia³a byæ w centrum uwagi by³ taki, ¿e jej postaæ ma zaburzenia emocjonalne, a postaæ kuzyna to typowy, szary intelektualista, któremu za dobrze siê powodzi. Niestety Kult jest horrorem, a wszyscy wiemy, jak wygl±daj± protagoni¶ci w holi³udzkich horrorach supernaturalnych. To osoby naj³atwiejsze do z³amania :P Ale twoje uwagi dotycz±ce za ma³ej liczby graczy przemawiaj± do mnie. Dziêki, zmodyfikujê trochê o¶ fabularn±.

tak nawiasem mówi±c w moim pierwotnym zamy¶le jakby przebrnêli do koñca przygody, okaza³o by siê, ¿e postaæ mojego kuzyna jest tylko projekcj± umys³u graczki (odgrywaj± narzeczonych jakby co), "wyidealizowanym" obrazem wymarzonego kochanka, uosobieniem jej strachu przed odrzuceniem - powo³anego do ¿ycia tylko przez jej pragnienie szczê¶liwego ¿ycia. By³by to pstryczek w nos dla Lecha, ale chyba porzucê ten pomys³ :]

Je¿eli to scenariusz na jedn± sesj±, to pomys³, ¿e jeden gracz jest tylko wytworem wyobra¿ani drugiego jest  zajebisty.